Choć temat smogu przyciągnął w ostatnich latach uwagę społeczeństwa, jak nietrudno się domyślić, problem nie pojawił się dzisiaj. Jednym z najdotkliwszych przykładów szkodliwego wpływu trującego powietrza na ludzkie zdrowie może być zabójcza mgła, która w 1952 pojawiła się nad Londynem.
Smog, który zabił 12 tys. osób
Był 4. grudnia. Dzień przyniósł poprawę pogody. Po kilku dniach bardzo intensywnych jak na londyńskie warunki opadów śniegu nad miastem wreszcie zaświeciło słońce. Mimo tego wciąż utrzymywała się niska temperatura, co zmusiło ludzi do wzmożonego ogrzewania mieszkań węglem, nierzadko złej jakości. Zużycie węgla wzrosło kilkukrotnie. Dodatkowo, antycyklon, który w nocy nawiedził Londyn, spowodował, że zanieczyszczenia nie ulatywały w wyższe części atmosfery, a dym snuł się tuż przy ziemi. Doprowadził również do powstania gęstych mgieł.
Mgła zmieszana z dymem mocno ograniczyła widoczność, jednak przyzwyczajeni do podobnych warunków mieszkańcy Londynu z początku zbagatelizowali problem. Z czasem zorientowali się jednak, że sytuacja przybrała niespotykany wcześniej wymiar. Komunikacja miejska przestała działać, nie jeździły pociągi, nie funkcjonowało lotnisko Heathrow. Zamieszanie wykorzystali również przestępcy – wzrosła liczba kradzieży i włamań do mieszkań.
W zaledwie cztery dni – między 5. a 9. grudnia – gdy w Londynie utrzymywał się trujący smog, śmierć poniosło aż 4 tys. ludzi. Mieszkańcy truli się pyłem węglowym, drobinami popiołu, dymem i tlenkami siarki. Następnie na ostrą niewydolność oddechową zmarły kolejne osoby. Opisana sytuacja doprowadziła ostatecznie do śmierci 12 tys. ludzi.
Tragedia była sygnałem do rozpoczęcia zmian. W myśleniu Brytyjczyków o zanieczyszczeniu środowiska nastąpiły zmiany. Nakazano również wymianę domowych pieców węglowych na gazowe.
