Kiedy kształtuje się orientacja seksualna? Mamy złe wieści dla homofobów
Orientację seksualną definiuje się, jako pociąg seksualny oraz, w przypadku ludzi, emocjonalny i romantyczny wobec osób danej płci. W 1973 homoseksualizm został wykreślony z listy chorób przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, ale mimo to tysiące osób poddawanych jest nieskutecznym, i zwyczajnie niehumanitarnym, terapiom konwersyjnym. Powodem, dla którego nie dają one efektów jest fakt, iż orientacji seksualnej nie można wybrać. Choć pozostaje ona spektrum a wiele osób biseksualnych wiąże się z osobami odmiennej płci, wychowanie czy czynniki kulturowe nie mają na nią większego wpływu.
Czy orientacja seksualna może się zmienić? Nie ma na to dowodów
Większość towarzystw naukowych jednoznacznie wskazuje, że przyczyny występowania homoseksualizmu nie zostały jeszcze wystarczająco dokładnie zbadane. Jednocześnie jednak dotychczasowa, posiadana przez nas wiedza oraz czynniki takie jak nieskuteczność terapii konwersyjnej, wskazują na dominację czynnika biologicznego w rozwoju tej orientacji. Aby odnaleźć potwierdzenie tej tezy, nie musimy sięgać do zagranicznych publikacji. Oświadczenie w tej sprawie wydały Polskie Towarzystwo Seksuologiczne oraz Polskie Towarzystwo Psychologiczne:
Kształtowanie się orientacji seksualnej jest procesem złożonym, pozostającym pod wpływem wielu czynników, wśród których znaczącą rolę odgrywają uwarunkowania biologiczne. Orientacja seksualna nie podlega możliwości dowolnego kształtowania zgodnie z kulturowo-społecznymi oczekiwaniami, nie jest kwestią wyboru lub mody.
Kiedy kształtuje się orientacja seksualna? Syndrom starszych braci
Jednym z popularniejszych badań, dowodzących, że homoseksualizm kształtować się ma w okresie prenatalnym jest to, dotyczące “efektu starszych braci”. Od początku XX wieku naukowcy zauważali, że każdy kolejny syn danej kobiety, ma coraz wyższą szansę na bycie gejem. Opublikowane w 2017 roku badania Brock University (opracowane przez polski portal totylkoteoria.pl) mówią o wyższej obecności przeciwciał skierowanych przeciwko białkom genów PCDH11Y i NLGN4Y, leżących na chromosomie Y, w osoczu kobiet, których najmłodszy syn jest homoseksualny. Przeciwciała w kluczowy sposób wpływają na rozwój obszarów mózgu, odpowiedzialnych za orientację seksualną.
Dyskutując na temat homoseksualizmu, szczególnie kiedy odpierając zarzuty o jego “nienaturalność” bądź “uleczalność”, warto wspomnieć o nieheteroseksualnych przypadkach zwierząt. Nie tak dawno temu głośno było o jednopłciowej parze pingwinów z berlińskiego zoo - Skipperze i Ping - która zaadoptowała porzucone przez samicę jajo.
Homoseksualizm zaobserwować można u wielu gatunków zwierząt i również dla niego naukowcy mają ewolucyjne wytłumaczenie, które całkiem nieźle obrazuje przypadek uroczych pingwinów. Jest nim możliwość opieki nad potomstwem rodzeństwa.
Koniec końców nim zaczniemy studiować genezę homoseksualizmu, warto zadać sobie pytanie, czy jego pochodzenie naprawdę jest dla nas tak ważne. Niezależnie od tego, który chromosom i moment rozwoju płodu wpływa na naszą orientację, nie będziemy mogli się z niej “wyleczyć”. I nie ma w tym nic złego - osoby homoseksualne obecne są na kartach starożytnych kronik i nic nie wskazuje, aby w nieheteroseksualna orientacja stała w sprzeczności z ogólnie pojętą “naturą”.
