Kobiety przeżywają horror wracając wieczorami do domów. Przemilczany problem

Bezpieczeństwo, kobiety i ciemność - tutaj nic do siebie nie pasuje

Wydawać by się mogło, że w obecnych czasach kobiety mogą czuć się nieco bardziej bezpiecznie . Wszechwidzący monitoring, lampy uliczne, czy telefony z funkcją geolokalizacji dostępnej dla uprawnionych przez nas osób. Nic bardziej mylnego . Kobiety się boją, wszystkie - bez wyjątku na miejsce zamieszkania.

- Nie wiem dlaczego, ale mam wrażenie, że każda osoba, która do mnie podchodzi, chce mi zrobić krzywdę - mówi Ania z miasta, w którym mieszka ok. 5 tys. mieszkańców. Jednocześnie wyznaje, że wraz ze swoim chłopakiem mają ustalone, że jeśli tylko czuje się zagrożona, to może zadzwonić , bez względu na porę dnia i nocy, i dzięki użyciu hasła klucza powiedzieć mu, że coś jest nie tak .

W momencie, gdy ciemno robi się o godzinie 16, trudno liczyć, że z pracy uda się wrócić "za dnia". Poza tym dla kobiet pracujących na zmiany , powrót w późnych godzinach wieczornych to codzienność. Ania w rozmowie z naszą redakcją opowiada, że w czasie, gdy dorabiała sobie w kawiarni zamykanej o 22, w prezencie na swoje urodziny dostała gaz do samoobrony . Dodaje jednocześnie, że nie przypomina sobie, aby jej brat mógł liczyć na podobny podarunek , mimo iż wracał do domu w jeszcze późniejszych porach .

Uczucie ściśnięcia w żołądku oraz charakterystyczna niepewność to codzienność niezliczonej liczby kobiet . Dlaczego zamiast pracować nad stworzeniem bezpiecznego społeczeństwa, pozwalamy, aby kolejne kobiety musiały uczyć swoje córki tego, że każdy, kogo spotykamy, jest potencjalnym zagrożeniem ? Rodzice chcą dobrze, jednak leczymy nie to, co trzeba .

"Mama wpoiła mi fobię"

Zuzanna to młoda, niezależna kobieta, która nie należy do osób pozwalającym innym na decydowanie za nią. Trudno znaleźć równie upartą i pewną siebie kobietę. Niemniej nawet jej nie udało się pokonać tego strachu i pewności, że osoba idąca obok myśli jedynie o tym, jak zrobić jej krzywdę i pozostać nieuchwytnym.

- Za każdym razem, jak wieczorem wracam do domu w nocy, to się boję . Z dwóch powodów. Po pierwsze, jako że mieszkam w lesie, to są tu dziki i nie raz już się zdarzyło, że przed jakimś uciekałam, bo nagle wyszedł z lasu. Druga sprawa to to, że mama wpoiła mi fobię , że w tym lesie są gwałciciele i zawsze jak wracam i ktoś idzie za mną to mam już gotowy gaz pieprzowy w ręce - opowiada Zuzanna mieszkająca w Warszawie .

Normalizowanie tego problemu, podszywanie go dodatkowo płaszczykiem "bycia przewrażliwionym", przy jednoczesnym podkreślaniu na każdym kroku, że to kobiety mają wieczorami uważać , daje wzór idealny dla osób partycypującymi w kulturze gwałtu . Okazuje się, że oprócz biletu miesięcznego i dokumentów w damskiej torebce niezbędny stał się gaz pieprzowy.

Szukając wiadomości i danych do stworzenia artykułu, natrafiłam na krótki poradnik policji z Nowego Miasta Lubawskiego . Służby nieco ponad 11-tysięcznego miasta radzą swoim kobietom, jak zwiększyć swoje bezpieczeństwo , lecz wydaje się, że rady te są zwyczajnie kuriozalne.

Policja radzi, ale kobiety nadal się boją - bo to one muszą

" Przewiduj i postępuj zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i zdrowego rozsądku. [...] Przed wyjściem, szczególnie o późnej porze, zaplanuj sobie trasę , którą będziesz wracała. [...] O zamiarze wyjścia z domu, przewidywanej trasie oraz terminie powrotu możesz powiadomić sąsiada . Będzie on pierwsza osobą, która rozpocznie poszukiwania gdy nie powrócisz do domu w określonym czasie. Nie akceptuj jazdy windą z nieznajomymi. [...] Podróżując środkami komunikacji miejskiej siadaj zawsze w grupie kilku osób lub blisko kierowcy . Nie podróżuj pociągiem w pustym przedziale [...] Zaopatrz się w podręczny rozkład jazdy środków komunikacji miejskiej. Nie narażaj się na niebezpieczeństwo stojąc na pustym przystanku". To tylko niektóre z rzeczy, które powinny wykonywać kobiety chcące wyjść z domu i trudno nie zauważyć, że niektóre z nich są wręcz absurdalne .

Dlaczego policja tworzy taką narrację, sprzyjając kulturze przemocy i gwałtu? Dlaczego musimy walczyć o to, by, zamiast pytać ofiary gwałtów i napaści o to, jak przebiegała cała sytuacja i potem wychwytywać agresorów, ktokolwiek zastanawia się, czy to czasem nie ofiara " sprowokowała " całą sytuację.

- Czułam i czuję nadal w sumie, że jak wracam wieczorem i jest ciemno, a u mnie jest odcinek bez latarni, to tak paraliżuje mnie strach , jak idę... wytężają mi się zmysły , nagle wszystko lepiej słyszę, a jak widzę nadjeżdżające auto, to mam szybsze bicie serca, i czasami zdarzyło mi się przebiec ten odcinek ze strachu - mówi w rozmowie z naszą redakcją Zofia z Lubaczowa. Wydaje się jednak, że dobieganie do domu z obawy przed kimś, kto idzie za nami, to sytuacja dobrze znana kobietom.

Mężczyźni są bezpieczni?

- Wracałam od siostry z mieszkania, nie było jakoś bardzo późno, ale to była zima i już ciemno. Miałam słuchawki i szłam w stronę metra. Szłam sama, nikogo nie było w okolicy i nagle jakiś gość wyłonił się od strony pobliskiego parkingu i zaczął za mną iść. Strasznie się wtedy przestraszyłam . Co jakiś czas się obracałam myśląc, że może po prostu idzie do swojego mieszkania w okolicy, ale on szedł ciagle za mną, coraz szybciej. W końcu kiedy naprawdę był już blisko, zaczęłam naprawdę szybko iść w stronę metra, wiedząc, że tam będzie na pewno więcej ludzi . On ciągle przyspieszał kroku i dopiero zniknął, gdy byłam koło stacji metra, widziałam jak zawraca i wraca tą samą drogą. Nie wiem, czy czegoś zapomniał i się wrócił do domu, czy zrezygnował, widząc, że nie zdąży nic zrobić - przekazuje Marta studiująca w Warszawie .

Ona również posiada ze swoją siostrą umowę , że chociażby w momencie, gdy idzie do jej mieszkania z metra już po zmroku (jest to około 600 metrów, przyp. red.), dzwoni do niej w momencie, gdy coś wzbudzi jej niepokój . Gdyby nie bezpieczeństwo, pewnie nie interesowałaby się zakupem takiego telefonu, które umożliwia udostępnianie lokalizacji . Dodatkowo po każdym wyjściu, nawet gdy wróci w nocy, pisze najbliższym SMS-a , że bezpiecznie dotarła do akademika. Ile jest w kraju takich Mart, Zuzann, czy Zofii i Ann ? Więcej niż myślicie.

W czasie zbierania materiału do stworzenia tego artykułu zarzucono mi, że marginalizuje ten problem wśród mężczyzn . Wskazywano, że przecież oni też mają prawo się bać, oni również mogą znaleźć się w niebezpieczeństwie.

Oczywiście jest to smutna prawda , jednak gwarantuje wam, że zapewne znacznie mniej mężczyzn w waszym otoczeniu martwi się, czy ma przy sobie gaz, oraz czy osoba zaczepiająca go w autobusie planuje coś więcej, niż tylko agresywne rzucenie kilku uwag mających w jego opinii być sposobem na poderwanie kogoś.